N YİRMİLİ YAŞLARINA VEDA MI EDİYOR?

Vov. Bu günü yaşayacağımı hiç hayal etmezdim. Genel olarak hayaller kuran biri değilim ama insan bir gün 29 olacağım yirmili yaşlarımın da sonunu yaşayacağım diye düşünmezmiş hiç. Düşünüyorum ben diyen de en adi yalancı köpek ya da mazoşist bir manyaktır. İnsan bunu kendine neden yapsın ki çünkü.

29 yaşım, kadıköydeki bir oyun salonunda bowling ve diğer bütün makina oyunlarını delicesine oynayıp, eve geldiğimde giysilerimi önceki günlerde odamın zemininde oluşturduğum kıyafet yığına fırlatıp atıp, yarı uykulu Gamgamla yarın hatırlamayacağı sohbetler edip, kedimi dokuz canından birini aldığıma emin olduğum bir sıkıştırmayla sevip, sevgili Öz'üm ve kardeşimin iyi ki doğdun tebriklerini kabul edip, makyajımı temizleyip kucağımda kedimle yatağımda yatarken geldi.

Kalbim kırık ama itiraf etmem gerekirse. Solak olmama rağmen karpal tünel sendromumun ilerlemesi yüzünden sağ elimle oynadığım bowlinge, yarın ve muhtemelen önümüzdeki bilmem kaç gün daha işe gidecek olmama, bir parça seratonin salgılayayım diye tüm gün midemi bulandıran ortasından kırarak yarısını içtiğim ilaca, şakaklarımdaki beyazlara çok kırgınım...

Bir yandan da minnettarım itiraf etmem gerekirse. 20li yaşlarıma veda etmeden-son düzlükte de olsa- kendim için yaptığım bir iyilik hatta belki de ilk iyilik olan ve ne zamana kadar sürecek olursa olsun o adımı atıp terapi sürecine başlamış olan kendime, hayatımdaki bütün güzel şeylerde yanımda olan ve yaşadığımız bütün güzelliklere vesile olan ve beni ben yapan Gamgamın varlığına, Mofuşuma, yanında huzurlu hissettiğim dostlarıma, bana "iyi ki varım ve buradayım" dedirten herkese-her yere-ve her şeye, sevdiğim işi yapıyor olmama, evime, kitaplarıma, ayakkabılarıma, pinballa ve glutensiz kurabiyelere minnettarım....

28 yaşımı kutladığımız gün dilediğim tek dileği -evimizi- yaşıyor olmanın motivasyonuyla bu yıl da tek bir şey diledim "dövmem güzel olsun "

Doğru okudunuz dostiler, N dövme dövdürecek koluna. Hatta bu yazıyı yayınladığım sırada yaptırmış olursam güncellerim burayı. Milyonlarca şeyi beğenen bir insan olarak hayatında bu kadar kalıcı bir değişiklik yapıyor olmak gerçekten şov benim için. Pişman olmamak için düşünmemeye çalışıyorum, düşündüğüm sıralarda da bu gerçekten yaşanacak mı gerçekliği gelmediği için keriz stresi yaşıyorum resmen. Sonu nasıl olursa olsun bu olay gerçekleşecek ve ben kötü olursa "yirmili yaşlarımın hatası" diyebileceğim. Bu son şansım.

DÖVDÜRÜP GELDİM!!

Kolumda ve bileğimde varlıklarına hemen alıştığım iki dövme var inanabiliyor musunuz??? Birisi "Maneki Neko" yani "Şans Kedisi" diğeri Gamganın da benim de sol el bileğimize yaptırdığımız "Lades kemiği"

İyi ki doğdum #7, gördün mü bak 29 oldum!

 Really? 

Gerçekten bu yazıyı 7 yıldır mı yazıyorum? Gerçekten 29 mu oldum? Üzerimdeki bu şoku atlatamıyorum. Ekibin en yaşlısı olarak başta 29’a biraz sinirlensem de girince alıştım yeaaağğ. Eski doğum günü yazılarımı okudum da geçen sene kendimi yetişkin olarak hissediyorum demişim, bir sene sonrasında ise kendimi yaşlı gibi hissediyorum dostlarım. 

Yerlere tüküresim, olur olmadık yerlerde gaz çıkarasım, toplu taşımada gençlere psikolojik baskı yaparak yerlerine oturasım, aşşşşırıııı sesli boğazımı temizleyesim, sürekli ‘Türkiye’de herkes fakirim diyor ama herkesin elinde son model telefon var’ diye yakınasım geliyor. Kısacası yaşlıların SIRF BİZDEN DAHA ÇOK YAŞADILAR DİYE kendilerinde hak gördükleri tüm iğrençlikler sanki benim de hakkımmış gibi hissetmeye başladım.

Ama arkadaşlar siz de hak verin lütfen. Öğretmenlik özlük haklarında bile doğuda geçirilen 2 senenin 3 seneye denk geldiğini biliyor muydunuz? Vallahi götümden uydurmuyorum. Neyse sonuç olarak beyle beyle yaşlandım.