Ergen miyim yoksa depresyonda mı kararsızlığı

Hayatın ağzıma ağzıma vurduğu pazar günlerinden birinden merhabalar efendim. Evet her zamanki gibi hayattan bıkmış durumdayım. Peki gençliğimin baharında neden mi böyleyim inanın bilmiyorum. İnsanlar, olaylar, mekanlar hava durumu bile bu aralar sinirimi bozuyor. Adeta ergenliğimin en çetrefilli yıllarına dönmüş gibiyim. İstiyorum ki çözümü olan problemlerim olsun da çözeyim, ya da çözemeyeceklerim olsun bu durumu kabullenip köşeme çekilip siyah bir küf bulutuna dönüşeyim. Ama yok tabi ki benim her şey için olduğu gibi bunun için de çabalamam lazım. Mecburen sıkışıp kaldığım bu leveli yaşamak zorundayım. Yeni yaşıma girmeme günler kalan şu zamanlarda depresyon canavarının beni yalayıp yutmak üzere ağzını açıp beklediği o köşeyi dönmek üzereyim.

Peki sağlıklı bir Gamga'nın yıllık depresyonu nasıl evreler izler.

1) Sinir Nöbetleri: Çevreye en zararlı olan aşama olup yukarıda bahsettiğim buluğ çağı atarlarıyla başlar, evde masum masum dolaşan N'in yürüyüşüne kıl olmayla devam eder sokakta dayak yemek isteyen Kanlıbağ'a gelsin nidaları atmamak için kendine hakim olma çabalarıyla son bulur. Bu evrenin sonunda ya bir nesneden sinir çıkarılır ya da etraftaki masum insanlardan biriyle kalp kırmalı bir sözlü münakaşayla son bulur.

2) Sessizlik: Uzun uzun duvara baktığım bu evrede genellikle evden çıkmam, insanlarla muhatap olmam, telefonumu sessize alıp dünya üzerinden usulca yok olmaya çalışırım. Evet bu evrenin de en çok yara alanı tabi ki aynı evi paylaştığım cefakar N. Kendisi beni bu evrede yalnız bırakmaya programlanmış olduğu için uzunca bir sabır testine tabi tutulur.

3) Karamsarlık: Etrafta bir kara delik gibi gezdiğim bu evrede muhatap olduğum her insana boşuna yaşıyoruz be güzel kardeşim, boşuna okuyoruz be. Şu hayatın manasızlığına bakar mısınız. Hadi buyrun elele hep beraber şu manasızlığa bir bakalım. Ulan şu yerdeki karahindibanın evrene benden çok faydası var v.b. söylemlerimle dostlarımı hayata küstürürüm. Bu evrenin en çok darbe alanı hayata küsmeye en az benim kadar hazır olan Öz. (Sorry bro)

4)İstiklal Marşı ve Kapanış: Üzerime çöken bu karanlığın aniden çekilmesi ( genelde okulun ara vermesi sebebiyle) ve daha bugün kozasından çıkmış bir kelebeğe dönüşmem ile bu devirdaimin sonuna ulaşırız.

Velhasıl kelam startını verdiğim şu karanlık günlerin en başında gelip buraya beyin kusması yaşamak istedim. Bir sonraki nefret söylemimde görüşmek üzere.

Aideu!

P.S: Asıl darbeyi sen bana yabdın.......