Dışarıdaki 20 derece havaya rağmen herkes üzerinde yağmur bulutlarıyla uyanmıştı. Öz'ün buna haklı sebepleri varken (haklı sebepler için buraya tık tık) N ve Gamga'ya da neler oluyordu? Onlar kim köpekti ki bu güzel havada böyle moralsizlerdi. Günün ilerleyen saatlerinde Öz tek başına sinirlenmekten sıkılarak kendine eşlikçi bulmak üzere Gamga'ya başvurdu.Hayatındaki kan bağı olmadan sevebileceği sadece onlar vardı. Sonuçta bir şeye ekip olarak sinirlenmek varken neden tek başına sinirlensindi? Topladı bavulunu ve camdan atlayarak Gamga ve N'e kaçtı. Şaka şaka... 7. katta oturduğu için camdan atlamak yemedi ve edebiyle asansöre bindi. Sinirden yürümeyi unutup saçma bir hızla koşarak Gamga'lara geldi. Yaklaşık bir buçuk saat süreyle nefretiyle kızları boğduktan sonra normal sinir katsayılarına ulaşmışlardı. Yani uçan kuşa sinirlenmek yerine sadece insanlardan nefret ediyorlardı. Daha sonrasında N iş arkadaşlarına (bize olduğuna inandırmaya çalışsa da) muffin yapmaya karar verdi. Ve Gamga ve Öz ders çalışmaya çalışırken kendini onların annesi sanarak onlara yemek yaptı, çay ve kahve servis etti. N böyleydi. Yapısında vardı.. Annelik genini bol bol barındıran DNAsında el lezzeti cimri kalmıştı.. Kabarık olması gereken muffin kalınlığı 2 mm idi. (Neyse yenir diyelim geçelim.)
Öz ve Gamga sinsice N'in yatmasını bekliyordu. O yatınca balayı çifti olarak blog yazacaklardı. Ama N yarın işe gidecek olmasına rağmen ısrarla oturuyordu. N'den kaçış olmayacağını anlayan Öz blog yazısına başlamaya karar verdi. Ama N olunca olayın tüm büyüsü bozuldu. Video çekerken arkada sürekli çekirdek çitlemesiyle olsun, sürekli 'aaa saat kaç olmuş' diyip yatmamasıyla olsun sadece ortam bozmaya yarayan N bunları yaptığı gibi yazı için hiçbir katkıda da bulunmuyordu. İşte N'in türü böyle böyle besin zincirinden kayboluyordu.
Yazımızın teması hızla neden sinirliyizden neden N'i sevmiyoruza dönüştü. Hayret içindeyiz. Evet N'i pek içimiz almıyor ama sonuçta o da bizim bir evladımız. Atsak atılmaz satsak satılmaz. Mecbur besleyip evde bir köşeye koyuyoruz. (Bir de belki bir gün böbreğini satarız diye atmıyoruz ama o ayrı bir hikaye.)
Neyse... Şu ana kadar gereksiz yere oluşan sinirimizi dinlediniz. Şimdi lanet öğrenci hayatımızın ve yaklaşan vize haftamızın gerektirdiği üzere ders çalışmak için kaçıyoruz. Bir sonraki sinir krizine kadar esen kalın... (Klavyede Öz- Beyinde Gamga N ve Öz)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder